maandag 22 augustus 2011

Weer terug in Washington State

Onze route deel 3. Klik hier voor de overzichtskaart


Na onze indrukwekkende week in de Rocky Mountains zijn we toe aan wat rust. Dit jaar hebben we genoeg Nationale Parken en spectaculaire natuur gezien. Daarom rijden we rustig aan naar het zuiden tot we de Canadese grens passeren en weer in Amerika zijn. ‘s Morgens doen we klusjes of rijden wat verder,’s middags relaxen we aan een van de vele meren. Zo snuiven we zaterdag met de fiets de sfeer op langs de boulevard in Coeur d’Alene. En we struinen de “longest boardwalk in the world” af. Maandag 15 augustus rijden we langs Spokane. In 1974 , het jaar dat Arie Amerika bezocht, was de wereldtentoonstelling in Spokane. We vinden het leuk om te kijken of daar nog iets van te vinden is. Het Riverfront Park is er nog, een ‘antieke’ draaimolen - carroussel - en wat andere attracties, maar het ziet er enigszins vervallen uit. De beroemde watervallen, midden in de stad, zijn op dit moment niet op hun best.

Kathy, Lewie, Nicole and Ingrid
Dan op naar het sluitstuk van deze reis: de Lommers familie in Kennewick en Yakima Valley. Dit betekent: lekker eten!

Woensdag 17 augustus hebben we afgesproken bij Lewie en Kathy Lommers in Kennewick langs te gaan. Zogezegd, zogedaan. De camper neemt de steile oprit naar hun huis zonder problemen, en eenmaal boven heb je een mooi uitzicht op de omgeving die aan Italië doet denken. Met Kathy, Lewie en hun dochters Nicole en Stephanie gebruiken we de maaltijd - Kathy blijkt heerlijk Italiaans te kunnen koken - en we kletsen gezellig en spelen SkipBo. De volgende dag maken we met Kathy en Stephanie een wandeling langs de Columbia River.

Stephanie en Wily
Dan gaan we naar Lydia in Sunnyside. Lydia heeft voor deze week heel wat ontmoetingen voor ons geregeld met familieleden. Direct al als we aankomen beleven we een gezellige avond want Lydia heeft  een smakelijk buffet gemaakt. Niet alleen voor ons. Vanavond heeft ze ook andere  familieleden uitgenodigd. We maken (opnieuw) kennis met Henry en Ann, Matt en Sue, Adrian en Barbara, en Richard en Karen. Naast de heerlijke beef, potatoes en salads is een van de favorites van de avond: Moosetracks. Arie kan de grote porties die Matt uitdeelt wel waarderen. A great family!






Lunch met Lydia, Gene en Marie
De volgende dag rijdt Lydia ons naar Marie en Gene in Yakima. Het is fijn kennis te maken met Gene en Marie (weer) te zien. Marie heeft foto’s klaar liggen van Arie’s eerste bezoek aan Washington en we halen heel wat herinneringen op. En jawel, weer gaan we uit eten. Nu bij de golfbaan, de Apple Tree. Daarna maken  Marie en Gene met ons een rondrit door de omgeving en bezoeken we een ‘farmers market‘. Voor we afscheid nemen laat Gene ons zijn bibliotheek zien. Indrukwekkend. En we krijgen van Gene ieder een boek als persoonlijk geschenk.


Glenna en John
De volgende dag nemen we afscheid van Lydia. Dan rijden we naar John en Glenna in Toppenish. Ook hier zijn we van harte welkom: John en Glenna staan al op de uitkijk, John heeft voor ons het water en de stroom al klaarliggen en onze staanplaats glad gemaakt. We gaan met hen naar de kerk. ‘s Middags krijgen we bezoek: Joann en Joe met hun kinderen en John en Marti met hun kinderen. En weer een gezellige maaltijd. Glenna’s koekjes, hams, salads, pies etc zijn een feest. De volgende dag repareren John senior en John junior de bumper van de camper - was een beetje verbogen. Daarna nemen we afscheid van John en Glenna.

We rijden naar Yakima waar we onze trouwe camper naar de stalling brengen. Hier eindigt ons verhaal van ons bezoek aan Amerika en Canada in 2011. We begonnen onze reis op 9 maart in Phoenix AZ en we eindigen in Yakima WA op 24 augustus 2011.

dinsdag 9 augustus 2011

De Canadese Rocky Mountains

Emerald Lake
Onze route deel 3. Klik hier voor de overzichtskaart.

We gooien de tank, zo’n 150 liter, helemaal vol. De benzine kost hier Canadese Dollar (CAD) 1,12 per liter, waar we door de koers nog zo’n kwart af mogen halen. We hebben een lange rit voor de boeg. De Canadese Rockies staan op het programma. Via Glacier NP (niet te verwarren met de Amerikaanse variant) gaat het via de Rogers Pass naar Yoho NP. Een eerste bezienswaardigheid is Emerald Lake. Na de rit in de auto is het heerlijk de benen te strekken en we genieten van de wandeling om het meer met de steeds wisselende uitzichten. We vervolgen onze weg naar Banff NP waar we op de camping Mosquito Creek aan een beek een plaatsje vinden.
Avondzon op de Rockies
Dinsdag verder via de Icefields Parkway, de 230 kilometer lange weg tussen Lake Louise en Jasper dwars door de Rockies.

Peyto Lake




Onderweg maken we de nodige stops; bij uitzichtpunten, meren Bow Lake/ Peyto Lake en gletsjers Bow Glacier/ Crowfoot Glacier. Vandaag een steile bergwandeling naar Parker’s Ridge waar we beloond worden met een prachtig uitzicht op de Saskatchewan Glacier.
Columbia Icefields met Athabasca gletsjer
Woensdag het hoogtepunt van de Rockies: de Columbia Icefields. Dit ijsveld is 360 meter dik en meer dan 325 km² groot. Zo’n 265 miljoen mensen zouden hier een plekje van een vierkante meter kunnen vinden en dan zou er nog ruimte over zijn voorenkele gasten. Vanaf de weg zijn drie gletsjers te zien. Het is zo mooi dat we besluiten hier vanavond na ons bezoek aan Jasper te overnachten. Maar eerst willen we wassen, boodschappen doen, geld halen en internetten. Want dat kan niet in Nationale Parken. Je kunt er genieten van de overweldigende natuur en overnachten op campings, in hotels en lodges, maar er zijn verder geen faciliteiten.
'k Zag twee beren...
Op weg naar Jasper zien we opeens een heleboel auto’s langs de kant van de weg. We weten inmiddels wat dat betekent: er is hier wild gespot. In dit geval een beer die zich te goed doet aan wilde bessen. Onderweg maken we vandaag stops bij de Sunwapta en de Athabasca watervallen en bij Mistaya Canyon. Op de terugweg zien we een moeder beer met een jong aan de kant van de weg. Een schitterend gezicht.
Donderdag worden we wakker met uitzicht op de Columbia Icefields en maken we een wandeling naar de Athabasca gletsjer. Daarna op ons gemak richting Lake Louise. We overnachten bij een meer en Arie kan hier een hengeltje uitgooien.
Lake Louise
Voor vrijdag staat Lake Louise op het programma. Een prachtig melkachtig blauw meer met de Victoria gletsjer ‘op het podium’ en aan weerszijden bergen als ‘coulissen‘. Aan de andere kant van het meer de 'tribunes’ in de vorm van houten vlonders en bankjes, vol genietende mensen. We huren een kano en peddelen rustig naar de overkant. Op de terugweg laat het meer zich opeens van een minder aangename kant zien. Er steekt opeens een flinke (tegen)wind op en we zien golven met witte schuimkoppen. We hebben moeite tegen de wind in te roeien en drijven tegen de steile rotsen aan. Daar wachten we in de luwte tot de wind afneemt.
Zaterdag bezoeken we Banff, het populairste vakantieoord van Canada. We rijden via de Bow Valley Parkway en zien onderweg een elk, een groot hert met een gigantisch gewei. De plaats ligt prachtig aan de Bow rivier, te midden van bossen met de Rockies als achtergrond. Ingrid geniet van dit uitzicht vanuit de Upper Hot Springs Pool, een mineraalbad in de open lucht met water van 39° Celsius. Heel relaxed. Daarna rijden we Banff NP uit en Kootenay NP in waar we tot maandag blijven.

zondag 31 juli 2011

Van Vancouver Island via Vancouver naar de Rockies

Onze route deel 3. Klik hier voor de overzichtskaart.

Reuzenbomen in Catherdral Grove
Zaterdag krijgen we het op onze heupen. We willen vandaag overvaren naar Vancouver. Dus zogezegd zo gedaan. We maken een tussenstop met wandeling bij Cathedral Grove een van de laatste restanten van het oerbos dat vroeger het hele eiland bedekte. Er staan douglassparren die 75 meter hoog zijn. Na en een klein intermezzo bij de Dutch Imports langs de weg (met allerlei Nederlandse producten zoals beschuit, dubbelzoute drop maar helaas is de voorraad muisjes net op) door naar Nanaimo waar we de ferry pakken naar Horseshoe Bay ten noorden van Vancouver. We vertrekken om tien over drie ‘s middags. De boot vaart er zo’n 90 minuten over en deze ferry kan heel wat auto’s vervoeren. Je rijdt er met twee rijen tegelijk op en af. Een heel verschil met de vorige ferry. Vanaf de boot kunnen we Vancouver zien liggen aan de zee met de besneeuwde bergen op de achtergrond. Helaas is het wat heiig dus de foto’s zijn niet erg scherp.

Trevor Vanderveen toont de groentetuin
We hebben ook hier weer een Christian Reformed Church gevonden en als we daar gaan kijken is er een trouwfeest aan de gang. Van de dominee krijgen we toestemming om op het parkeerterrein te overnachten. De volgende morgen is er om half elf dienst. Na afloop spreken we (natuurlijk weer) een aantal mensen van Nederlandse afkomst. Sommigen wonen hier al meer dan 60 jaar. De kerk heeft de buurt gevraagd wat ze voor hen zouden kunnen betekenen. De mensen om de kerk wonen in appartementen en geven aan een tuintje te missen. Nu hebben ze in het grasveld van de kerk een aantal kleine ‘volkstuintjes’ gemaakt in bakken. Dominee Trevor Vanderveen biedt ons sla of boerenkool uit zijn tuintje aan.

Vancouver  by motorhome
‘s Middags willen we de rust opzoeken van het Stanley Park. Foute keuze dus: het is de eerste mooie dag sinds weken en iedereen gaat er heen. We kunnen onze motorhome niet parkeren en blijft het bij een rondje sightseeing.
Omdat het maandag regent geven we een flinke slinger aan het aantal kilometers dat we af moeten leggen naar de Rockies. De dagen erna rijden we via de Trans Canadian Highway (Hwy 1 die vanaf Victoria op Vancouver Island via Vancouver helemaal naar de oostkust loopt) en Hwy 3 naar de Okanagan Valley, bekend om zijn goede klimaat en zijn fruit- en groenteproductie. Zij hebben hier ook van die heerlijke kersen. Woensdag horen we in Revelstoke bij het toeristenbureau dat het komende weekend erg druk zal worden in Banff en Jasper NP. We besluiten daarom pas na het weekend richting Banff te rijden via Glacier NP en Yoho NP.

Een mooie plek op de camping met uitzicht op Revelstoke Lake
Maar eerst gaan we op een camping midden in de natuur staan bij een meer, Revelstoke Lake. Even niet reizen; we hebben vanaf zaterdag alweer zo’n 900 kilometer gereden! Zondagmorgen bezoeken we de Fellowship Baptist Church. Arlyss en Esther Peters nodigen ons uit voor de lunch. Zij hebben als predikantenechtpaar een aantal jaren deze gemeente gediend en zijn nu met pensioen. Als we naar huis gaan krijgen we een heerlijke zelfgebakken huckleberry pie mee.

Arlyss en Esther Peters
's Avonds komen ze bij ons op bezoek en leert Arlyss Arie de fijne kneepjes van het vissen op kokanee, een zalmsoort die voor onze deur te vangen is. En jawel, ze komen terug met vijf exemplaren. They are fine to eat.

vrijdag 22 juli 2011

Vancouver Island

Saanich Inlet met op de achtergrond de San Juan eilanden
Onze route deel 3. Klik hier voor de overzichtskaart.

Deze week zijn we nog steeds op Vancouver Island. Maandag verlaten we Victoria, aan de zuidpunt van het eiland en rijden elke dag een stukje langs de kust naar het noorden. Onderweg hebben we een prachtig uitzicht op een fjordachtige baai met talloze eilanden in de Strait of Georgia en het schiereiland Saanich waarop ondermeer Victoria ligt.

Cowichan Bay
Nadat we boodschappen hebben gedaan in Duncan rijden we naar de kust. We belanden in Cowichan Bay, waar Arie een hengeltje uitgooit en Ingrid met een boekje in het zonnetje zit. Iets wat zich deze week een aantal keren zal herhalen.



Gezicht op de bijbelschool op Thetis Island
Woensdag bezoeken we Thetis Island een van de kleine eilandjes. Op dit idyllische plekje staat een bijbelschool. We zouden het niet geweten hebben als Anita Carlson ons dit niet had verteld. David en Anita hebben allebei deze bijbelschool bezocht. Wat een schitterende locatie! Het lijkt wel een hotel. Omzoomd door bossen, aan de rand van het water, met eigen bootsteigers, sportvelden, groentetuin, boerderij met kippen en koeien.  ‘s Zomers is het in gebruik als conferentiecentrum.

Gezicht van Thetis Island op Vancouver Island
We kijken rond en laten de sfeer onder het genot van een koele drank op ons inwerken. De enige verbinding is de ferry naar Vancouver Island die een aantal maal per dag vaart.

We rijden donderdag verder naar het centrale deel van het eiland en maken daar ondermeer een strandwandeling. ‘s Middags rijden we landinwaarts naar Port Alberni gelegen aan de Alberni Inlet, die Port Alberni met de Pacific verbindt. Arie hoopt hier een grote zalm aan de haak te slaan, die komen hier namelijk in grote hoeveelheden voor. Bij Sproat Lake zien we wel een paar grote dode zalmen liggen, maar kun je niet vanaf de kant hengelen. Bij Great Central Lake willen ze niet bijten helaas! Maar de ervaring van het verstilde water tussen de bergen maakt alles goed.
Logging
De hele week zien we grote vrachtwagens rijden met lange boomstammen erop. British Columbia leeft naast het toerisme en de visserij van de houtproductie.

zaterdag 16 juli 2011

Van Sunnyside WA via Mount Rainier National Park naar Victoria op Vancouver Island

Op campground in Mount Rainier NP
Onze route deel 3. Klik hier voor de overzichtskaart.

Maandagmorgen worden we uitgezwaaid door Lydia. We gaan op weg naar Mount Rainier NP. Arie is hier in 1975 ook met de familie naar toe geweest.  Zaterdag zagen we de besneeuwde bergtop al  in de verte afsteken tegen een blauwe hemel, nu wordt de lucht naarmate we de bergen naderen steeds grijzer. We zien helaas vrijwel niets van Mount Rainier. De berg is onderdeel van het Cascadegebergte, is met 4392 meter de hoogste bergtop en maakt met het omliggende gebied deel uit van het Mount Rainier NP. We overnachten op een camping net buiten het park onder gigantische naaldbomen die zo’n 1000 jaar oud kunnen zijn. Onder de bomen is het donker en lijkt alles extra klein. Bij het ruisen van een bergbeekje slapen we heerlijk.
Bevroren meer bij Mount Rainier
De volgende morgen rijden we door het NP in  een winters landschap en dat in juli! Helaas is het weer vandaag niet beter dan gisteren en we hoeven dan ook niet te stoppen bij de uitzichtpunten. Wel zien we een schitterend nog half bevroren meer. Normaal kun je hier om deze tijd roeien…

We overnachten net voorbij Olympia, de hoofdstad van Washington State. Woensdag rijden we een toeristische route langs de kust naar Port Angeles, aan de noordkant van het Olympisch schiereiland. We doen de laatste boodschappen in Amerika voor we naar de veerboot naar Vancouver Eiland (Canada) rijden om te kijken of er nog een afvaart is vandaag. En wat blijkt, over een uur gaat de volgende boot en we kunnen mee!
Afvaart uit Port Angeles WA
De overtocht duurt 90 minuten en we varen tot in de binnenstad van Victoria (de hoofdstad van British Columbia) met het Empress hotel en de regeringsgebouwen. Wat een schitterend gezicht. We zien watervliegtuigjes opstijgen en landen en genieten we van alle bedrijvigheid. Om zonder schade van de boot af te rijden vraagt nogal wat stuurmanskunst. Het weer is nog steeds niet geweldig; af en toe breekt er even een bleek zonnetje door.
Aankomst Inner Harbour Victoria BC
Bij de douane worden we vriendelijk begroet door een beambte die een Nederlandse ‘opa’ en ‘oma’ heeft. Hier dus ook weer Nederlandse emigranten.  Als we de volgende dag op de GPS naar kerken zoeken komen we een Christian Reformed Church tegen. En ja, dan willen we toch wel even kijken waar die is. Daar aangekomen zien we dat er niet alleen een kerk is, maar ook een Elementary, een Middle en een High School. Dat doet ons denken aan onze familie in de buurt van Toronto, die met andere Nederlandse emigranten ook een kerk en een eigen school gesticht hebben. En later ook voorzieningen voor senioren. We spreken de conciërge en krijgen toestemming hier te overnachten.
De Oosterdam

Daarna parkeren we de RV in het Beacon Hill Park  in Victoria en gaan te voet de stad verkennen. De stad ademt een Engelse sfeer. Je kunt in tearooms een high tea bestellen of genieten van ’fish and chips’ We maken een flinke wandeling langs de kust. Bij de cruiseterminal is het een en al bedrijvigheid.. Daar liggen twee schepen. Net als wij langskomen meert er een derde schip aan: de Oosterdam van de Holland-Amerika lijn.  Dan gaan we terug naar de RV.

maandag 11 juli 2011

De familie Lommers in Yakima Valley

Met Pam en Chuck in een winery
Onze route deel 3. Klik hier voor de overzichtskaart.
Woensdagmorgen gaan we naar het Columbia Park aan de Columbia River. Het is behoorlijk warm en we hebben behoefte aan schaduw. Die vinden we daar gelukkig en we relaxen wat. Zoals afgesproken bellen we in de loop van de middag bij het eerste familielid aan, Pam (een dochter van Lennart en Marie Lommers). Zij en haar man Chuck hebben 25 jaar geleden een keer bij ons gelogeerd toen ze in Nederland op bezoek waren. We worden hartelijk ontvangen en we praten heel wat af. Een van haar herinneringen is dat ze bij ons in huis ‘up up’ sliepen. Inderdaad, ze moesten 2 trappen op. Voor Amerikanen, die vaak gelijkvloers wonen, een hele belevenis. En dan de drie toetjes op een avond! Eerst bij ons, daarna bij het bezoek aan Truus Buitendijk koffie met iets lekkers (het 2e toetje) en bij terugkomst bij ons nog weer ijs.
Later die dag ontmoeten we Chuck en dochter Sophie tijdens de vakantie bijbel club bij hun kerk en gaan daarna gezamenlijk weer naar hun huis. Ook Connor, de vriend van Sophie komt langs.

De volgende dag gaan we met hen naar een aantal ‘wineries’. Sinds Arie hier 35 jaar geleden was, is hier veel wijnbouw ontstaan. Dit gebied ligt ter hoogte van Bordeaux en heeft een veel zonuren. Water wordt via irrigatie op het land gebracht.
Natuurlijk moeten we ook proeven….Daarna gaan we uit eten bij Anthony’s met uitzicht op de Columbia River. Pam geeft ons een lijst met namen en telefoonnummers van alle Lommers familieleden, een foto van Jan (John) Lommers en de passagierslijsten van de Holland Amerikalijn met de namen van de Lommersen die in 1920 emigreerden.

Jan Lommers
We komen erachter dat het Lommerscamp niet dit weekend, maar pas het volgende weekend is. Er is ergens iets fout gegaan in onze agenda’s. Jammer, maar we hopen de andere familieleden nu aan het eind van ons verblijf, als we hier de RV stallen, alsnog te ontmoeten.

Zaterdag rijden we naar Sunnyside, de plaats waar we Lydia Lommers zullen ontmoeten. Arie heeft in 1974 (niet in 1975 zoals in het vorige blog stond) ook bij Charlie en Lydia Lommers gelogeerd. Charlie is in 1996 overleden, maar Lydia woont nog steeds in hetzelfde huis. We kunnen de RV bij het huis kwijt, worden aan de stroom gelegd en ook hier zijn we hartelijk welkom. Lydia nodigt ons uit om bij de Mexicaan te gaan eten met haar zoon Lewie, zijn vrouw Cathy en hun dochters Nicole en Stephanie.
Na het eten komen zij ook  naar het huis van Lydia: heel gezellig.

Lydia trakteert op een etentje bij de Mexicaan
Zondag gaan we met Lydia  naar de Calvary Baptist Church, waar ze op de piano de liederen begeleidt. Bij de ingang staan twee dozen met kersen - Rainier en Royal Ann, hele grote, die wij in Nederland niet kennen - die iemand heeft meegebracht. Iedereen kan kersen pakken. Na de dienst rijden we langs het melkveebedrijf van de familie de Ruyter een bedrijf met 5000 Holstein koeien en 4000 vaarsen van een nicht van Lydia en haar man. Op de begraafplaats zien we de graven van Charlie Lommers, Jan Lommers en Cornelia Lommers en haar man Henk Kooy.

Lydia's huis
We doen spelletjes, gaan een eindje lopen en bekijken de route die we willen rijden richting Vancouver Island.

dinsdag 5 juli 2011

Londen (UK) - Salt Lake City (Utah) - Kennewick (Washington State)

Onze route deel 3. Klik hier voor de overzichtskaart.

Er zijn mensen die altijd een blog bijhouden. Vaak zijn deze blogs heel leuk om te lezen. ’Eenvoudig leven’ spreekt mij bij voorbeeld erg aan; leuke ideeën en een beetje meeleven met het reilen en zeilen van een groot gezin.
Sommigen bloggen alleen als ze weg zijn. Zoals bij voorbeeld Dave en Anita Carlson, het Canadese echtpaar dat vorig jaar onze camper heeft gebruikt om een thuisfront te creëren voor hun werk met OMF in de sloppenwijken van Manilla. Vandaag gaan ze met hun kinderen Sophie en Zac naar Singapore voor een oriëntatiecursus en daarna door naar Manilla. Dus als je wil weten hoe het hen vergaat kun hen volgen via http://family-carlson.blogspot.com/

De tijd dat we thuis waren was flink gevuld. Dus dan even geen blog. Zo heeft Arie de buitenkant van het huis (voor) geschilderd en de week voor Pinksteren heeft hij de kamer en de keuken helemaal onderhanden genomen. Nou was dat ook echt nodig. Natuurlijk blijft het niet bij schilderen, maar hebben we meubels verplaatst, schoongemaakt en opnieuw ingericht. Het ziet er super uit en daar genieten we dan allebei weer erg van. Ingrid heeft nieuwe gordijnen voor ons rijdende huis in Amerika genaaid. De gordijnen die er hingen waren aan vervanging toe….

Audley End (Engeland)
Maar nu pakken we de draad weer op. Om de kinderen en verdere familie en vrienden te laten weten waar we uithangen en voor ons zelf is het een reisverslag. Een week geleden stapten we op de boot naar Engeland om onze dochter Eline, haar man Jason en de kleinkinderen te zien. We hebben daar een heel fijn weekeind gehad met een uitje naar Audley End House (een prachtig Engels landhuis), een barbecue van de kerk en Macbeth, een toneelstuk van Shakespeare, uitgevoerd in een prachtig park op een zomerse avond. En we hebben van de (klein)kinderen genoten.

Maandag vlogen we vanaf Heathrow Airport via Chicago naar Salt Lake City. Na een voorspoedige reis werden we van het vliegveld opgehaald en naar de camper gebracht door Sue (zie vorige reisverslag Salt Lake City) en haar man Dolf. Zij maakten hier tijd voor ondanks het feit dat zij heel druk zijn met de afwikkeling van ernstige brandschade aan hun huis 2 weken geleden.

Ergens in Idaho onder de spoorlijn door
En nu zijn we dan onderweg van Salt Lake City naar familieleden van de Lommers familie. Een broer en een zus van Aries opa zijn in 1920 naar Amerika geëmigreerd. Volgend weekend is er een ‘familycamp’ in Ellensburg in Washington State. En nu het zo uitkomt dat wij in Amerika zijn, hebben we onze reis zo gepland dat we er bij kunnen zijn. Arie heeft de familie al eens eerder, in 1975, bezocht. Daarna hebben we enkele familieleden tijdens hun bezoek aan Nederland ontmoet.


De camping bij Phillips Lake, heerlijk koel
Bij Phillips Lake (Oregon) ervaren we de hoogte van het gebied. De geur en de koelte van het naaldwoud zijn aangenaam.












Phillips Lake
Arie gaat vissen op het meer en vangt drie forellen en drie baarzen. Die gaan op de barbecue.













Herstel na de bosbrand
Via het vroegere goudzoekersplaatsje Sumpter in de staat Oregon  zijn wij vandaag dwars door de wouden van het Wallowa Whitman National Forest naar Kennewick WA gereden. Na de koelte van Phillips Lake is wel wel weer wennen. Leerpunt van vandaag: na enorme bosbranden van een aantal jaren geleden herstelt de natuur zich krachtig. Onder het oude verbrande woud is een nieuw  tapijt ontstaan van naaldbomen. Een even merkwaardig als fantastisch gezicht.

maandag 16 mei 2011

Salt Lake City

Temple Square
In 1847 arriveerden de mormonen in wat nu  heet de Salt Lake Valley. Hun leider, Brigham Young, zei: “This is the place”. Dit symbolische hart van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen van de Laatste dagen - afgekort Latter Day Saints, LDS -  willen we verkennen. We pakken de Trax. Deze snelle light railverbinding blijkt een prima alternatief voor de auto: in een mum van tijd stappen bij Temple Square uit. We bezoeken het Visitor Center en worden opgevangen door aardige jongedames die ons graag het een en ander willen vertellen.

Tabernacle
In de Tabernacle zijn op dit moment geen muziekuitvoeringen, maar het is wel indrukwekkend. We eten wat in Lion´s House. In de Joseph Smith Memorial Building kijken we naar een film. De grondlegger van de beweging, Joseph Smith zou openbaringen ontvangen hebben van Christus. De geschriften die hij vond op aanwijzing van de engel Moroni vormden de grondslag voor het boek Mormon.


Inmiddels zijn we bezig met de laatste voorbereidingen op onze thuisreis. We hebben de RV gewassen  in een carwash waarbij Arie met de hogedrukspuit ‘per ongeluk’ Ingrid  natspoot. Ook hebben we voorlopig een nep ‘hubcap’ gekocht voor het achterwiel. Ziet er in ieder geval beter uit..

Trots op zijn truck
Wat kunnen we verder nog melden? In Amerika zijn veel mensen permanent op weg. Bijvoorbeeld de chauffeurs, trots op hun grote rigs en altijd bereid tot een praatje. Of de fulltime RV-ers. Die hebben hun huis verkocht en wonen in een RV. Nu is Amerika zo groot, dat ze 's winters in het zuiden kunnen verblijven (Arizona, Californië of Florida) en ‘s zomers, als het daar te warm wordt, naar het noorden kunnen gaan. Die RV’s zijn vaak niet te vergelijken met die in Europa. Het zijn of fifth wheels (getrokken door trucks) of  ‘omgebouwde’ bussen, met meerdere slide-outs die je automatisch kunt uitschuiven zodat je nog meer ruimte hebt. Je ziet ze met schuifdeuren, ‘open haard’, ingebouwde TV en geluidsapparatuur; kortom net een huis.

Su Stuhmer
De laatste zondag zijn we op zoek gegaan naar de Christian Reformed Church in Salt Lake City waar Arie 35 jaar geleden geweest was en die was niet zomakkelijk terug te vinden. Maar uiteindelijk wist iemand te vertellen waar hij was. We waren maar 5 minuten te laat… bovendien waren we niet de enigen die nog niet zaten. Na de dienst was er zoals zo vaak koffie met sweeties en tijd voor contacten. We worden door Su Stuhmer uitgenodigd voor de lunch en zij neemt ons vervolgens mee naar de Wasach bergen waar nog volop sneeuw ligt. Ook mogen we de RV ‘s nachts op de guest parking voor haar huis parkeren. ´s Morgens krijgen we een echt Amerikaans ontbijt, pancakes en roerei.
Morgen de koffers inpakken, de RV naar de storage en dan overmorgen terug naar Nederland. We kijken er naar uit iedereen weer te zien en te spreken.

woensdag 11 mei 2011

Canyon Lands National Park

Canyon Lands
Vandaag zitten we in Canyon Lands National Park. Dit is het laatste park wat we aandoen in de buurt van Moab voor we verder rijden naar onze eindbestemming, Salt Lake City. Woensdag 19 mei vertrekken we om een uur of elf ‘s morgens van de Internationale Luchthaven van Salt Lake via Chicago naar Amsterdam, waar we dan donderdagmorgen half tien aan hopen te komen. (inclusief 9 uur tijdsverschil). Dat duurt nog een week. Maar toch merken we dat we van lieverlee steeds meer aan ‘naar huis gaan’ denken. En we willen genoeg tijd hebben om alles te regelen. Zo gaan we op zoek naar een plek om de camper te stallen, willen we in- en exterieur van ons huis op wielen schoonmaken, hebben we nu nog geen idee waar we de laatste nacht slapen en hoe we bij het vliegveld komen.

Grand View Overlook
We zijn nu echter nog in Canyon Lands National Park. We maken een schitterende tocht door het park naar Grand View Overlook, waar we een trail doen langs de rim. Dit is beslist het hoogtepunt van het park. Prachtige vergezichten op de canyons, gevormd door de Green River en de Colorado River. Met als back drop besneeuwde bergtoppen. We maken een praatje met mensen uit Brazilië en uit Taiwan. Gelukkig spreken ze allemaal Engels.

Werking in de lucht
Er is vandaag veel werking in de lucht. Grote stapelwolken, donkere regenwolken, dunne sliertbewolking. Behalve een klein buitje in de morgen, blijft het verder droog.







Mea Arch
Een ander hoogtepunt is de Mesa Arch, een natuurlijke boog aan de rand van de tafelberg (op 2000 meter hoogte) waar Canyonlands op ligt. We kijken wederom uit op de 4000 meter hoge La Sal Mountains.





Afscheid met weemoed
Bij het vallen van de avond werpen we met een zekere weemoed een laatste blik op de canyon en rijden naar onze slaapplaats. Vandaag hebben we een plekje op een natuurcamping op de Mesa, met prachtige uitzichten. Zo zouden we elke dag wel willen staan....




Maar zoals gezegd, op naar Salt Lake. Daar wil Arie ook nog op een hub cap (wieldop) uit.. Het is hem de hele reis al een doorn in het oog dat er één ontbreekt, maar alle pogingen er onderweg een op de kop te tikken, mislukten.

Met
Zonde(r)


Hopelijk lukt het in Salt Lake...

maandag 9 mei 2011

Moab

Uitzicht bij het ontbijt
La Sal Mountains
Jammer dat we na twee dagen al weer vertrekken uit Fruita. Maar ook al zijn we op vakantie, we hebben toch een grove tijdsplanning en moeten ook nu keuzes maken. Als we hier langer blijven, hebben we minder tijd in Moab. En daar is ook veel moois te zien. We besluiten de route (zo’n 150 mijl) in een dag te rijden. Eerst nemen we water in en dumpen we. Daarna rijden we nog een gedeelte van de scenic drive in Capitol Reef en kopen een lekker appel- en aardbeientaartje. Daarna echt op pad. Onderweg krijgen we weer te maken met flinke wind en het eerste gedeelte vinden we niet echt ‘scenic’. Als we de La Sal Mountains met sneeuwbedekte toppen zien, vinden we het landschap aantrekkelijker worden.

Met je buggy in de wilderness scheuren
Moab is de laatste jaren door de ligging in een ruig landschap aan de Colorado rivier en met twee nationale parken en Sand Flats Recreational Area in de buurt een bekend centrum geworden voor outdoor activiteiten: mountainbiken, hiken, four wheel driving, rafting etc. Ze hebben hier ook fietspaden, iets dat in Amerika niet vaak voor komt!
Primroses en cactussen op de Sand Flats
Eenmaal in Moab moeten we nog op zoek naar een plek. Omdat het vrijdagmiddag is  en er dit weekend bovendien een mountainbiketoernooi is blijkt dit nog niet zo eenvoudig. We rijden langs de Coloradorivier en komen langs diverse kleine natuurcampings, maar alles zit vol. Dan maar richting Canyonlands National Park. We hebben vandaag al zo’n 250 mijl gereden en zijn het een beetje zat. De eerste camping die we zien, blijkt voor groepen te zijn. Er staat o.a. een groep van Utah University.  Als Arie vraagt of we bij hen op het terrein kunnen overnachten  reageren ze heel spontaan dat dat prima is op één voorwaarde: dat ze van ons een blikopener mogen lenen. Die hebben we gelukkig in huis….We staan hier boven op een mesa, een platte berg, en hebben een schitterend uitzicht op de La Sal Mountains en de ondergaande zon. We zijn weer helemaal happy.

We staan een nacht op Sand Flats Recreation Area, midden in de natuur. Het waait wel weer erg hard en hoewel we redelijk beschut staan vliegt het zand je om de oren. Er komen hier veel lui die met buggies het ruige landschap intrekken.

We moeten natuurlijk ook boodschappen doen, eten koken, de was en schoonmaken en na de wind en het zand is dat geen overbodige luxe.

Panorama Arches National Park
Skyline Arch
We willen graag Arches National Park bezoeken, bekend om z’n meer dan 2000 natuurlijke bogen. Aan het begin van de dag is het nog redelijk zonnig, maar de bewolking drijft snel binnen en het wordt hoe langer hoe bewolkter. Erg jammer voor de foto’s.
Delicate Arch






Maar we genieten van de uitzichten en de trail naar Turret Arch en de North en South Window en die naar Delicate Arch Viewpoint. Delicate Arch is het symbool van Utah en staat op nummerplaten met de tekst: Utah, life elevated. De mensen wonen hier dan ook op meer dan 1000 meter boven de zeespiegel.

Inmiddels zitten we nu al weken op het Coloradoplateau en hebben de weersomstandigheden aardig leren kennen. Dus zijn we niet verbaasd dat het ‘s avonds begint te onweren en te gieten. En uiteraard gaat dit gepaard met enorme windstoten.