Amarillo - Oklahoma City

Amarillo – Oklahoma City

Texas is groot en, Route 66 volgend, doen wij maar een klein stukje, namelijk de ‘panhandle’. Dus rijden we vrijdag na een paar uur Oklahoma binnen. We gaan naar Elk City; van Ad en Ineke de Boer hebben we gehoord dat zij daar ook gestaan hebben op de gemeentelijke camping, met stroom en gratis. Helemaal waar, en een vorstelijke plek aan een meer. 

Wij krijgen in de avond buren die er met een stel vrienden een redelijk luidruchtig feestje van maken. Net als wij naar bed willen gaan, horen wij pickup trucks aan komen rijden en breekt er een enorme ruzie uit. Na tien minuten houdt het op. De volgende morgen op onze buren afgestapt: ‘what the heck was that?’ Onze buurvrouw legt uit dat de vriend van haar zus door een of andere gast zijn gras had laten maaien en dat die nu met een stel vrienden bij onze buren verhaal kwam halen omdat hij nog op zijn geld zat te wachten. ‘Waarom kwam hij dan op jullie af?’ ‘Omdat wij de kampeertrailer van de vriend van mijn zus geleend hadden en zij ons gevolgd waren.’ Dit is rural Oklahoma, zeg maar het platteland. Gelukkig vielen er geen schoten....

We rijden verder. Dit is het land van de ‘great plains’ en we zien een oneindig golvend landschap dat steeds groener wordt. Men verbouwt hier mais en koren, er zijn ranches met duizenden runderen. Hoewel men er meer moeite voor moet doen dan vroeger is er, net als in Texas, in Oklahoma nog veel olie te winnen. Overal in het landschap zien we kleine platforms, standaard twee opslagtanks met pijpleidingen en een witte pijp omhoog waarmee gas wordt afgefakkeld. Heel af en toe zie je nog een ‘jack’, een jaknikker, of een boortoren, maar die dienen meestal als soort historische ‘landmarks’. Overigens, waar wij blij zijn met de lage olieprijs betalen Texas en Oklahoma het gelag en ‘the economy is down’. 

In de Bible Baptist Church in El Reno, net voor Oklahoma City, die wij zondag bezoeken, horen we weer een goede preek, nu over het volgen van Jezus, n.a.v. Joh. 1, de roeping van de discipelen. Wij worden hartelijk welkom geheten en uitgenodigd vooral nog een dag op hun terrein te verblijven en ‘in te pluggen’, gebruik te maken van de stroomvoorziening.

Inmiddels zijn de temperaturen beter. Een voor ons betrekkelijk nieuw fenomeen is de aanhoudende harde, stormachtige wind die onophoudelijk het landschap - en ons - teistert. We kunnen ons nu iets voorstellen bij de ‘great dustbowl’ die de vorige eeuw een ramp betekende voor deze streken. Een recentere ramp was hier in 2013: de El Reno Tornado, qua omvang de grootste in de geschiedenis en qua windsterkte de op een na krachtigste ooit gemeten. Acht mensen kwamen om. We zijn onder de indruk van de beelden die we op internet vinden van de verwoestingen toen.