Savannah - Atlanta

We besluiten onze reis met een overnachting bij Ken en Mary Jo. Wederom via Boondockers Welcome. En het is een geweldig afscheid. Hun huis in Brooks, net onder Atlanta, ligt in een parkachtig landschap. Met heel veel ruimte, dus ook om gasten met een camper te ontvangen.

Omdat dit de laatste dag is met onze camper, willen we die op orde brengen voor de stalling. Veel logistiek: dumpen, schoonmaken, de was doen en nog veel meer. Normaal doe je deze dingen thuis. Voor ons dus lastig. En dan is het handig als je een een adres als dit hebt. Ingrid mag bij Mary Jo de was doen. We mogen gebruik maken van hun sanitair. En we worden ook nog voor dinner uitgenodigd. Geweldig. 's Avonds hebben we goede gesprekken over geloof, politiek. We luisteren naar muziek en Arie speelt op de vleugel.

De volgende dag nemen we afscheid. We rijden naar Peachtree City, halen bij Herz de huurauto op, rijden naar de stalling en zetten daar de camper neer. Klaar voor gebruik. Over anderhalve maand alweer. Want dan zullen onze vrienden Ad en Ineke de Boer hem gebruiken voor hún nieuwe avontuur.

Good luck.

St. Augustine - Savannah

We passeren de grens tussen Florida en Georgia. En we merken direct grote verschillen.
Florida was heet. De laatste nacht zelfs bloedheet. In Georgia zijn de nachten koud en doen we voor het eerst sinds weken 's avonds de kachel weer aan. In Florida kom je veel Spaanse invloeden tegen. Maar Savannah, de oudste stad van Georgia, ademt vooral een Engelse, koloniale sfeer. 

Savannah is een van de belangrijkste zeehavens van het zuidoosten van de Verenigde Staten. Op de boulevard zien we een groot containerschip, maar ook een nostalgische radarboot.

De stad werd in 1733 door de Engelse generaal James  Ogletorpe gesticht, tegelijk met de kolonie Georgia. Hij ontwierp het stratenpatroon met 24 parken. Daarvan zijn er nog 21. Alles is beloopbaar en we proeven de sfeer van een aantal van deze parken. 

We zien obelisken, fonteinen, palmbosjes en enorme eikenbomen, overvloedig getooid met Spaans mos. Deze mossoort komen we op op heel veel plekken in het zuiden tegen. Het laat wel zien hoe vochtig het klimaat is. Een van de bekendste parken is Chippewa Square waar Forrest Gump op een bankje zat. De fontein in Forsyth Park is indrukwekkend. We zien veel huizen in koloniale stijl, met smeedijzeren hekken en trappen, in statige lanen met weelderige begroeiing.

Een beetje weemoedig nemen we afscheid van Savannah. Het einde van onze reis nadert. We gaan richting het noordwesten. Dinsdag zijn we van harte welkom bij Ken en Mary Jo. Via Boondockers Welcome hebben we contact met hen gelegd. We mogen er de was doen, kunnen de camper rustig in orde maken en de koffers pakken. Ze hebben ons ook voor dinner uitgenodigd. Woensdag brengen we de RV naar de storage, gaan met de huurauto naar het hotel en vliegen donderdag vanaf Atlanta via Washington DC terug naar Amsterdam.

Cape Canaveral - St. Augustine

Als de ruimteshuttle werd gelanceerd, werd dat in de wijde omgeving gehoord en gevoeld. Op Merrit Island en Titusville wordt nog steeds met trots over het project gesproken. Dale, de broer van Richard, weet er alles van. Hij was ingenieur en werkte voor Nasa. Hij legt ons haarfijn uit hoe de shuttle en de raketten samen met de brandstoftank in de Vehicle Assembly Building in elkaar werden gezet. Op Merrit Island maken we een wandeling over de ongerepte National Seashore, rijden we door het natuurgebied en werpen we een blik op de lanceertorens van Kennedy Space Center.

Dale is nu gepensioneerd en houdt zich bezig met iets heel anders: het vangen van alligators en het looien en bewerken van de huiden. Hij maakt riemen , tassen en honderden andere voorwerpen en verkoopt die in zijn winkel en op internet. Wij krijgen een rondleiding.

Richard heeft een andere hobby: drones. We krijgen een demonstratie, mogen de drone besturen en worden in vogelvlucht gefilmd.

Wij krijgen een kijkje in het Amerikaanse plattelandsleven. Op zondag gaan we naar de First Baptist Church van Scotsmoor. Heel kleinschalig met een warme sfeer. Richard en Glenda nodigen ons uit voor een bijeenkomst van de Scotsmoor Community Association, een vereniging van bewoners. Er is gezelligheid en natuurlijk eten. Vermeldenswaard zijn de Sloppy Joes, een soort hamburgers, en de ayes en nays als er gestemd moet worden over budgetten en uitgaven voor bijvoorbeeld nieuwe ruiterpaden.

We plukken nog flink wat grapefruits en sinaasappelen. Take what you want. We nemen afscheid van Richard en Glenda en rijden naar Daytona. Afgelopen weekend waren hier nog races. Op Daytona Beach mag met je auto, en met je camper, het strand op. In St. Augustine vinden we een plekje voor de nacht op het erf van Tom, tussen de eiken- en pecanbomen. Het historisch stadscentrum is twee mijl verder op.

St. Augustine is het oudste niet-indiaanse stadje van Amerika en werd in 1565 door de Spanjaarden gesticht. We lopen over de muren bij het fort en dwalen door de sfeervollle straatjes. Er is een gratis parkeerplaats voor campers. Al met al een gemoedelijke sfeer. Niet te vergelijken met Miami. Het voelt goed om zo afscheid te nemen van Florida. Op naar Georgia.

Miami - Cape Canaveral

Boondockers Welcome. Een boondocker zoekt de vrijheid en is liever niet afhankelijk van campings. En wat is er nu leuker om dan zelf ook mede-RVers  bij je huis een plekje te bieden. Via de site Boondockers Welcome nemen we contact op met Christal en Burt. Ze wonen in Satellite Beach. We zijn welkom en Burt staat ons bij aankomst al op te wachten om aan te geven hoe we het beste kunnen staan. Voor hun huis, een rustige plek met stroom en water. Zij zijn ervaren RVers en we praten heel wat af: reizen, politiek, en nog veel meer. Christal nodigt ons voor de volgende dag uit voor dinner, maar helaas moeten we dat afslaan omdat we al met een 'Boondockers Welcome' echtpaar in Mims hebben afgesproken. 's Avonds spelen we Scrabble, met Engelse woorden uiteraard. De volgende morgen krijgen we nog een rondleiding door hun huis en dan nemen we afscheid. Met het verzoek om beslist nog eens terug te komen.

Onze volgende bestemming is dus Mims. Richard en Glenda wonen op een citrus grove, een boomgaard met citrusvruchten. We staan bij de sinaasappel- en grapefruitbomen, hebben water en stroom en zelfs een dump tot onze beschikking. In het meertje naast ons zitten soms alligators. Een mooiere 'camping' kun je je niet voorstellen. Bij onze aankomst trakteren Richard en Glenda ons op koffie met wat lekkers en de volgende dag op een rondrit over de grove. Met uitleg van de teelt van citrusvruchten. Onderwijl kunnen we plukken wat we willen en we komen terug met zakkenvol grapefruits, sinaasappelen en mandarijnen. Richard is technisch en controleert onze accu's en geeft advies om ze in de winter aan te sluiten op zonnepanelen om bevriezing te voorkomen. Weer wat geleerd! Vervolgens demonstreert hij zijn speeltje, een drone, waarmee hij ons in vogelvlucht op de video zet.

Key West - Miami

In Florida zijn de verschillen groot. De winter is aangenaam. In de zomer moet je er niet zijn , want dan is het bloedheet  en vochtig. De kusten in het zuiden. Het binnenland is rustig, heeft prachtige natuur met veel meren. 

We komen door het centrum van Miami, hypermodern. We zien vier cruiseschepen op rij als we over steken naar Miami Beach en bezien vanuit onze cabine de drukte op Ocean Drive. Tussen Miami en Fort Lauderdale is de kust volgenouwd. Resorts, luxe hotels en jachthavens bepalen het beeld. Er worden tuinen aangelegd bij nieuwe projecten en men plant er direct grote volwassen palmbomen. En en passant zien we ook nog de Trump International Beach Resort op Sunny Isles Beach.

We zijn toe aan een stukje rust en trekken het binnenland in richting Lake Okeechobee. We rijden door enorme gebieden waar suikerriet wordt verbouwd, met Clewiston, de 'sweetest city of America'. Uiteindelijk belanden we op de campground van de Depuis Wildlife Management Area. We hadden ons van te voren via internet moeten aanmelden. Hebben we niet gedaan. Maar de host is vriendelijk en ter plekke vullen we een formulier in. Vervolgens mogen we op deze mooie plek midden in de natuur, met water en een dumpstation, zo lang blijven als we willen.

Everglades - Key West

Als een soort archipel ligt onder Florida een keten eilandjes, nu met bruggen aan elkaar verbonden, met als uiterste puntje in het zuidwesten Key West. Het ultieme einddoel  als je Florida verkent. Want je wilt de 'mooiste zonsondergang van Amerika' vanaf Mallory Square niet missen. En downtown de koloniale huizen zien, omgeven door de weelderige begroeing van het Caribisch gebied. Cuba en de Bahama's zijn dichterbij dan het Amerikaanse vasteland.

We willen ergens onze camper kwijt en met de fiets Key West verkennen. Het is druk met nauwe straten en natuurlijk geen parkeerplekken voor campers. Wel kun je voor minimaal $100 overnachten op de camping. Hmm. We weten dat er bij Fort Zachary Taylor een park is, met strand, en een parkeerplaats. Daar parkeren we. We pakken de fiets en verkennen de stad. We zien 'Little White House', het waterfront, het huis van Ernest Hemingway en natuurlijk de 'Southernmost point of the USA'.

Key West kun je niet zomaar in een dag doen vanaf het vasteland. Heen en terug vanaf onze uitvalsbasis Homestead is het meer dan 400 km. We nemen er dus drie dagen de tijd voor. Onze eerste stop is Marathon. 's Middags een mooie plek met uitzicht over de Golf van Mexico, tot we worden weggestuurd door de politie. Ook hier is de ruimte schaars. Vervolgens slapen we op de parkeerplaats van KMart. Op de terugweg van Key West rijden we naar Curry Hammock State Park. Eerste vraag, hebt u gereserveerd? Nee, vinden we te veel gedoe. Maar je weet nooit. Misschien is er een 'cancellation'. En jawel, er is net een plek vrij. Van Amerikaanse camperaars, oudgedienden in het vak, horen we dat ze elf maanden van tevoren bij de opening van het reserveringsseizoen allemaal voor het startschot aan de knoppen zitten om een plekje te bemachtigen. En als je dat hebt, dan mag je er niet langer dan twee weken staan. Daarna ga je je kansen inzetten op de afmeldingen. Want je wilt in de winter perse op een mooi staatspark zitten in het warme Florida en niet in de sneeuw in Maine. 'But it is like a lottery, sir!'

Fort Myers - Everglades

Water, dat is in het zuiden van Florida al jaren het thema. Eeuwenlang deden de regens van de zomer Lake Okeechobee overstromen en was er een langzame doch gestage stroom zoet water richting het zuiden, die de Everglades voedde. Enorme moerassen met overvloedig leven.
Toen kwamen de steden. Zo eiste  Groot Miami niet alleen land op, maar ging ook steeds meer water gebruiken. En de Everglades begonnen uit te drogen. Meer mensen, minder alligators. Sommige politici en veel ontwikkelaars vonden het wel best: weg met die moerassen, Florida gaat voor 'hoogwaardige ontwikkeling'.

Gelukkig is het tij enigszins gekeerd en hebben milieuorganisaties, 'first nations' en politici een aantal wettelijke afspraken gemaakt. Er zijn waterprojecten om de watertoevoer weer zo veel mogelijk te herstellen. Zo ontstond als onderdeel van de Everglades de Big Cypress National Preserve. Een compromis: de natuur wordt beschermd maar bepaalde historische rechten blijven bestaan. Zo mag er bij voorbeeld nog naar gas worden geboord. En opeens wordt de stilte op de campground van Burns Lake weggeknald door jagers een eindje verder op. De magie van de natuur om ons heen, met alligators in het meer vlak voor ons, wreed verstoord. Dat kan dus zomaar.

De volgende dag vinden we in de preserve een plekje bij Monument Lake. We bezoeken het Visitor Center, lopen over houten vlonders de moerassen in en bewonderen alligators en een enorme diversiteit aan vogels, waarvan we er steeds meer leren kennen. De ibis bijvoorbeeld. Die kom je gewoon in het straatbeeld tegen. Ze foerageren voor je neus in de gemeentelijke plantsoenen, maar hun oorsprong ligt natuurlijk hier in de Everglades.
En wat te denken van de gieren. In Everglades National Park bij de Anhinga Trail krijgen we het advies alle rubber delen van de auto te bedekken. Want daar hebben ze het op voorzien. Er zijn zelfs gratis dekzeilen beschikbaar. Nu bestaat het dak van onze camper dus uit een speciale rubber coating. Geen doen om dat helemaal af te dekken. We lopen de Anhinga Trail en genieten van de exotische omgeving. Vogels, vissen, vlinders, schildpadden, slangen, alligators. Alles twinkeleert, fluit, vliegt en plonst. De alligators liggen lui en vredig te zonnen. Een momentopname. Zo was het paradijs. En gelukkig, als we terug komen bij de camper, geen gieren.

Hiervoor zijn we vanaf Long Pine Camground helemaal naar het uiterste puntje gereden, naar Flamingo Camground, aan de golf van Mexico. De aardige ranger daar accepteert ons met een knipoog als seniors die ook nog American citizen zijn en we krijgen een mooie plek met stroom, en met korting ...$ 15. Minder mooi zijn de muggen. 's Middags rijden we nog met onze fietsen naar het Visitor Center, nadat we ons stijf hebben ingespoten met een bugkiller. Maar de volgende morgen vinden we het welletjes en zeggen vriendelijk goedendag. Op naar de wasserette.

Tampa - Fort Meyers

Het is zondag en we willen een kerkdienst bezoeken. Keuze te over. Nederlanders die we zijn, kijken we altijd eerst of er een Christian Reformed Church in de buurt is. Florida lijkt misschien niet voor de hand liggend - in eerste instantie denk je meer aan noordelijke staten en Canada - maar jawel, ook in Florida zijn ze te vinden. Waaronder een aantal gericht op Spaans sprekende immigranten. Op de website van de CRC valt te lezen dat er een in Brandon is. Dit ligt iets ten oosten van Tampa. Helaas, op zaterdag daar aangekomen, blijkt de kerk die wij op het oog hadden in Brandon in Manitoba, Canada, te zijn. Maar niet getreurd, in Brandon zijn we van harte welkom in Grace Bible Church, een kerk die staat in de 'reformed protestant tradition'. We horen een fijne preek over de gaven die God aan de leden van de gemeente geeft en maken een praatje met de pastor en verschillende gemeenteleden. 's Middags rijden we naar de Sunshine Skyway Bridge, genieten van het uitzicht op Tampa  Bay en brengen er de nacht door.

De volgende nacht staan we op een boondockingplek. We hebben ons al eerder aangemeld op de site Boondockers Welcome. Deze site is opgezet door Amerikanen die een camper hebben en elkaar een plek aanbieden op hun terrein. Zo is een wereldwijd netwerk ontstaan. Zelf hebben we ook onze thuislocatie aangeboden. In Punta Gorda zijn wij van harte welkom op het terrein van  Linda. We ontmoeten haar zelf niet, maar staan op een mooie plek bij een meerje.

We rijden dan naar Bradenton Beach, op een van de keys die je langs de kusten van Florida vindt. Keys zijn een soort waddeneilanden die zich als ketens aaneenrijgen. De vegetatie is (sub)tropisch, de stranden zijn wit en je vindt er pelikanen, zeekoeien, alligators enz. De keerzijde: juist de keys zijn het doelwit geworden van projectontwikkelaars met steeds meer hotels en resorts. De boekjes zeggen dat deze oorden paradijselijk zijn. En het moet gezegd, de villa's met de prachtige oprijlanen, omzoomd door weelderige palmen en fonteinen. Het is allemaal indrukwekkend. Maar we twijfelen of het nu smaakvol is of protserig. Maar ja, als je dan weer een beetje inland rijdt, zijn er ook stukken die bruinig en dor zijn. En dan zeg je weer, ze hebben er wel wat van gemaakt. Hoe dan ook Clearwater Beach en Bradenton met Longboat Beach zijn geliefde oorden voor veel Amerikanen, en tegenwoordig ook Europeanen. Vooral om er de winter door te brengen.

Bij Fort Meyers bezoeken we de eilanden Sanibel en Captiva, waar we lekker langs het strand schooieren, schelpen zoeken en een wandeling maken door het mangrovebos van de Wildlife Refuge. Voldaan strijken we neer langs de baai van Fort Myers en drinken en kopje koffie en een biertje terwijl de pelikanen voor ons in het water duiken en zo hun maaltje bij elkaar scharrelen.

Crystal River - Tampa

We willen manatees zien, nou dat hebben we... Een vriendelijke vrijwilliger rijdt ons met de antieke bus  van het gemeentehuis van Crystal River naar Three Sisters Springs naar de warmwaterbronnen. Tientallen zeekoeien liggen in in het azuurblauwe water niets te doen. Goedmoedige lobbesen die zich af en toe ook nog laten strelen door snorkelaars. Dit is de enige plek in Amerika waar dat kan.

's Middags gaan we weer naar Gulf Island Beach. We drinken wat, maken een praatje, genieten van het uizicht. Inmiddels zijn we in de 30 graden Celsius beland en is het koele zeewindje van de Golf van Mexico zeer welkom. De volgende dag naar Hudson, waar we ook een poosje naar het strand gaan. Een vriendelijke pompbediende geeft ons toestemming water te tanken en we kunnen weer een paar dagen vooruit. Maar goed ook, want richting Tampa wordt het drukker en langs de kust wordt elke plek geëxploiteerd en vindt dan maar eens een redelijke overnachtingsplek. En omdat we geen zin hebben in campings van 50 dollar per nacht, vaak ook langs drukke wegen, is het de kunst om toch dat ene plekje te vinden. Het blijkt niet zo moeilijk. Want als we Tampa Bay oversteken, komen we een prachtige Rest Area tegen, met security en al. Bedankt Florida voor deze prachtige overnachtingsplek. We genieten van een indrukwekkende zonsondergang en we slapen heerlijk, ook al omdat we tussen andere campers staan en niet tussen trucks met draaiende generatoren. 

Dat we lekker slapen komt ook omdat we bij Clearwater Beach een flinke wandeling over het strand hebben gemaakt en veel indrukken hebben opgedaan: enorme jachthavens, resorts en hotels. En dat allemaal in een weelderige subtropische omgeving.

De volgende dag verkennen we het centrum van Tampa en eten we in Ybor City een originele Cubaanse sandwich. Zo ervaren we twee werelden, de high rises van het moderne zakencentrum en de oude Cubaanse cultuur van het 100- jarige restaurant Columbia temidden van oude panden waar vroeger duizenden hun geld verdienden met het rollen van sigaren.

Voorthuizen-Crystal River (Florida)

Het is 30 januari 2017. We zitten heerlijk in het zonnetje op Ross Prairie Campground, Dunnellon, Fl. Het is nog maar drie dagen geleden dat we vertrokken met een paar graden boven nul. 

Wel een paar intensieve dagen achter de rug met een strakke agenda waarbij alles moet kloppen. Om 8.30 uur op de trein in Barneveld richting Schiphol. Van daar naar Washington DC - ijskoud daar, trouwens - waar we overstappen op een binnenlandse vlucht naar Atlanta. Bij aankomst in Atlanta pikken we de huurauto op en om 3.30 uur liggen we na een reis van 19 uur in ons hotel in bed. Moe, maar voldaan. 's Morgens in Peachtree City halen we de camper op. De camper staat aardig ingebouwd omdat er een paar carts voor staan. Maar na ons telefoontje komt Phil Prebor direct om ze weg te halen. Aardige kerel; hij wil tezijnertijd de camper eventueel van ons overnemen. De motor start direct. De huisaccu blijkt ook geladen en de koelkast doet het. En dat na 8 maanden stilstand. Dit geldt ook voor de generator. Aandachtspunt vorig jaar was een lekkage bij het doucheraam. Toen gerepareerd. Alles is nu kurkdroog! Met camper en auto gaan we terug naar het vliegveld waar we de auto inleveren. Op de rest area 'de-winterizen' en wassen we de camper en we tanken  water. Then we hit the road! De eerste nacht slapen we bij Walmart bij Macon. De volgende nacht bij Walmart, Valdosta. En dan nu op Ross Prairie Campground. Vandaag weer een strakblauwe lucht. Temperaturen boven de twintig graden. Vannacht zal het weer koud zijn, maar we hebben verwarming. Morgen op naar de manatees (zeekoeien) in Crystal River. Of misschien niet. Want het strakke van de eerste dagen hoeft niet meer. We zien wel.

 

---