Cortez- Omaha

Onze blik was gericht op het westen, maar....een radicale koerswijziging deze week. Dit vanwege extreme hitte in het zuidwesten van Amerika, waar we in west Colorado al een voorproefje van kregen. In Nederland kan men zich er deze zomer ook wel iets bij voorstellen.

We hadden plannen om volgend jaar naar onze familie in Canada te gaan, maar zijn daar nu ook welkom. Ingrids oom en tante zijn begin vijftiger jaren naar Canada geëmigreerd en zijn inmiddels beiden negentig jaar oud en woonachtig in Holland Christian Homes in Toronto. De oversteek is zo’n 1500 mijl, maar als je dat door acht deelt deelt valt het wel mee en we hebben nog vijf weken. En we zullen door staten komen waar we nog niet eerder waren. Zoals Nebraska, Iowa, Illinois en Michigan en op de terugweg wellicht nog weer andere. In Cortez monteren we nieuwe ruitenwissers en worden daarbij geholpen door behulpzame omstanders.

We rijden richting Denver.We merken een rare trilling aan de voorkant van de RV. Eerst denken we dat het aan de slechte wegen in Amerika ligt.... maar we hebben er geen rust van. Bij de garage ontdekken ze een bobbel in de linker voorband.. Dat zou een klapband geworden zijn. We laten er twee nieuwe voorbanden op zetten en hij rijdt weer als een zonnetje. 

In Colorado Springs krijgen we van Steve van Boondockers Welcome een exclusieve rondleiding bij the Airforce Academy met de beroemde Cathedral en rijdt hij ons door ‘the Garden of the Gods’. We bekijken of Cherry Creek Statepark geschikt is om de camper aan het eind van onze vakantie over te dragen aan onze zoon Erik en zijn verloofde Julia. We belanden in de drukke metropool Denver, waar het ook nog begint te stortregenen. Zeer welkom overigens. Dan zetten we koers naar het oosten. We volgen een stuk van de oude trails langs de Platte River die de pioniers gebruikten dwars door Nebraska. Eindeloze velden met mais en soja en heel veel zwarte koeien. En elke dag wisselen zon en soms flinke buien elkaar af.

Durango – San Juan Skyway

De folders kunnen het zo mooi zeggen. ‘De San Juan Skyway is een van de mooiste routes in Amerika. De route gaat van 6200 feet naar 11008 feet op de Red Mountain Pass. Langs de route vind je alpenweides, bossen, historische mijnstadjes, enorme ranches en overblijfselen van de Indianencultuur’.

Wat er niet in staat zijn de wildfires of the mudslides (modderlawines) die het mooie plaatje wreed kunnen verstoren. In de buurt van Silverton woedde heel recent zo’n brand. Hierdoor kon de trein van Durango naar Silverton weken lang niet rijden. En dat heeft dan weer behoorlijke economische gevolgen; treinpersoneel op non actief, minder toeristendollars etc. Vorige week donderdag reed de trein voor het eerst weer en Durango liep uit, hoorden we van locals. Nu wij op dinsdag Silverton aandoen, vertellen ze ons bij het Toeristenbureau dat de trein vandaag niet rijdt door een modderlawine. Wat jammer! Maar ook zonder trein is het leuk hier rond te lopen. Een echt mijnbouwstadje dat (zeker ook door de trein) niet veranderd is in een ghost town.

Vorig weekend hebben we de weersvoorspellingen bekeken en vanwege de hoge temperaturen besloten de San Juan Skyway te rijden. We starten in Durango, waar we op de parkeerplaats van de First Methodist Church mogen staan. Zondagmiddag, na de dienst, worden we uitgenodigd bij John en Sandy. Zij wonen in het buurtje waar de kerk staat. In de tuinen van de huizen staan abrikozenbomen en een van de bewoners laat ons spontaan delen in de overvloedige opbrengst. Een populair wijkje ook bij de beren die op de abrikozen afkomen en er ‘s nacht rondstruinen.

We staan op Haviland Campground aan Haviland Lake, een idyllisch meer waar we de ospreys de forellen uit het water zien vissen. Op Little Molas Campground op meer dan 10.000 feet hoogte aan Little Molas Lake. We zien de gevolgen van de mijnbouw op de Red Mountain Pass en het ijzerkleurige water in het dal waar geen leven meer in zit. We dalen langs steile bergwanden af naar Ouray met zijn hot pools, staan op Ridgway Statepark, rijden via de Dallas Divide naar Telluride, een druk toeristisch plaatsje. En het moet gezegd: het is een schitterende en afwisselende route van een kleine 200 mijl. We genieten.

Maar vanaf volgende week donderdag is er geen ontkomen meer aan: de hoge temperaturen zijn dan terug. We hebben donderdag en vrijdag gereserveerd aan de North Rim van de Grand Canyon en zaterdag en zondag in Zion NP.

https://goo.gl/images/amUf61https://goo.gl/images/amUf61

Grand Junction - Durango

Grand Junction – Durango

We zijn deze week door de bergen van Colorado naar Durango gereden. En dat had alles te maken met de hitte. In Grand Junction was het erg heet, 98 graden Fahrenheit, zo’n 37 graden Celsius. Het goede nieuws is dat de koelkast hier donderdag gemaakt is. Hij doet het beter dan ooit. We hebben nu zelfs ijs in de vriezer.

Vrijdag en zaterdag gaan we naar Grand Mesa, de grootste mesa (berg met vlakke bovenkant) ter wereld. Daar is het op 10.000 feet (ruim 3300 meter) hoogte heerlijk. Zaterdagavond en zondagmorgen zijn we weer in Grand Junction om daar bij de CRC (Christian Reformed Church) naar de kerk te gaan met daarna potluck. Dat houdt in dat iedereen iets meeneemt om te eten. Er is van alles en het smaakt heerlijk. Het is goed om er te zijn.

We rijden naar de Black Canyon of the Gunnison, waar we twee nachten staan. We lopen en rijden langs de rim, weer heel anders dan andere canyons. We zien een moeder hert met twee jonkies rondscharrelen bij de camper. ‘s Avond hebben we met onze buurman John uit Wisconsin bij de koffie uitgebreide gesprekken over de Amerikaanse politiek. John blijkt niet bepaald een fan van Donald Trump te zijn.

Langs een groot stuwmeer in de rivier de Gunnison, Blue Mesa Reservoir, rijden we naar het plaatsje Gunnison, waar we de was doen in een van de laundries. Vervolgens trekken we over bergen en door dalen met gevarieerde landschappen en wisselend weer. We overnachten op diverse National Forest campings in de dalen van de Rio Grande. Dit is een minder toeristisch gebied en dat is goed te merken. We zien ranches, vee, grasland en kleine dorpjes. De bergen zijn nooit ver weg. Het is heerlijk rustig hier. Als we in Durango aankomen hebben we inmiddels zeven passen van gemiddeld 10.000 ft achter de kiezen. En de camper, met de nieuwe transmissie, trekt het moeiteloos.

Rocky Mountain National Park - Grand Junction

We zitten in de wachtruimte van een RV zaak in Grand Junction. We hopen dat ze onze koelkast hier kunnen repareren zodat hij het ook op gas weer goed gaat doen. Op elektriciteit doet de koelkast het prima, maar in nationale parken heb je meestal geen stroom. Dus willen we hem graag gerepareerd hebben.

Gisteren, 4 juli, was het hier Independence Day, een nationale feestdag waarop iedereen vrij is. Wij hebben die doorgebracht in Aspen. We lieten ons met de bus vervoeren van Glenwood Springs naar Aspen Highlands en vervolgens naar Maroon Bells. Daar werd een free guided tour aangeboden van Maroon Lake naar Crater Lake. Wij dachten daar zal wel veel animo voor zijn, maar we bleken de enigen. Een interessante en uitdagende trail de wildernis in.

Op de heenweg zagen we een bosbrand, die op de terugweg veel erger bleek te zijn geworden. De mensen in Aspen maakten zich zorgen dat ze zonder stroom zouden komen te zitten omdat elektriciteitsmasten bedreigd werden. Een sinister gezicht. Na het Nationale Park zijn we door het noorden van Colorado getrokken, waar het landschap weer heel anders is. In Rifle hebben we het weekend doorgebracht aan de stroom bij de Rocky Mountain Baptist Church omdat alle campings met stroom vol zaten.

Dinsdag zijn we naar Glenwood Springs gereden naar een adres van Boondockers Welcome met stroom. Als je meer over Boondockers Welcome wil lezen, kan je bij onze blogs van vorig jaar kijken. Wij genieten weer volop, vinden het leuk om een beetje te improviseren en zien wel hoe de reis verder gaat!