zaterdag 25 februari 2017
Miami - Cape Canaveral
donderdag 23 februari 2017
Key West - Miami
In Florida zijn de verschillen groot. De winter is aangenaam. In de zomer moet je er niet zijn , want dan is het bloedheet en vochtig. De kusten in het zuiden. Het binnenland is rustig, heeft prachtige natuur met veel meren.We komen door het centrum van Miami, hypermodern. We zien vier cruiseschepen op rij als we over steken naar Miami Beach en bezien vanuit onze cabine de drukte op Ocean Drive. Tussen Miami en Fort Lauderdale is de kust volgenouwd. Resorts, luxe hotels en jachthavens bepalen het beeld. Er worden tuinen aangelegd bij nieuwe projecten en men plant er direct grote volwassen palmbomen. En en passant zien we ook nog de Trump International Beach Resort op Sunny Isles Beach.
We zijn toe aan een stukje rust en trekken het binnenland in richting Lake Okeechobee. We rijden door enorme gebieden waar suikerriet wordt verbouwd, met Clewiston, de 'sweetest city of America'. Uiteindelijk belanden we op de campground van de Depuis Wildlife Management Area. We hadden ons van te voren via internet moeten aanmelden. Hebben we niet gedaan. Maar de host is vriendelijk en ter plekke vullen we een formulier in. Vervolgens mogen we op deze mooie plek midden in de natuur, met water en een dumpstation, zo lang blijven als we willen.
dinsdag 21 februari 2017
Everglades - Key West
We willen ergens onze camper kwijt en met de fiets Key West verkennen. Het is druk met nauwe straten en natuurlijk geen parkeerplekken voor campers. Wel kun je voor minimaal $100 overnachten op de camping. Hmm. We weten dat er bij Fort Zachary Taylor een park is, met strand, en een parkeerplaats. Daar parkeren we. We pakken de fiets en verkennen de stad. We zien 'Little White House', het waterfront, het huis van Ernest Hemingway en natuurlijk de 'Southernmost point of the USA'.
Key West kun je niet zomaar in een dag doen vanaf het vasteland. Heen en terug vanaf onze uitvalsbasis Homestead is het meer dan 400 km. We nemen er dus drie dagen de tijd voor. Onze eerste stop is Marathon. 's Middags een mooie plek met uitzicht over de Golf van Mexico, tot we worden weggestuurd door de politie. Ook hier is de ruimte schaars. Vervolgens slapen we op de parkeerplaats van KMart. Op de terugweg van Key West rijden we naar Curry Hammock State Park. Eerste vraag, hebt u gereserveerd? Nee, vinden we te veel gedoe. Maar je weet nooit. Misschien is er een 'cancellation'. En jawel, er is net een plek vrij. Van Amerikaanse camperaars, oudgedienden in het vak, horen we dat ze elf maanden van tevoren bij de opening van het reserveringsseizoen allemaal voor het startschot aan de knoppen zitten om een plekje te bemachtigen. En als je dat hebt, dan mag je er niet langer dan twee weken staan. Daarna ga je je kansen inzetten op de afmeldingen. Want je wilt in de winter perse op een mooi staatspark zitten in het warme Florida en niet in de sneeuw in Maine. 'But it is like a lottery, sir!'
woensdag 15 februari 2017
Fort Myers - Everglades
Toen kwamen de steden. Zo eiste Groot Miami niet alleen land op, maar ging ook steeds meer water gebruiken. En de Everglades begonnen uit te drogen. Meer mensen, minder alligators. Sommige politici en veel ontwikkelaars vonden het wel best: weg met die moerassen, Florida gaat voor 'hoogwaardige ontwikkeling'.
Gelukkig is het tij enigszins gekeerd en hebben milieuorganisaties, 'first nations' en politici een aantal wettelijke afspraken gemaakt. Er zijn waterprojecten om de watertoevoer weer zo veel mogelijk te herstellen. Zo ontstond als onderdeel van de Everglades de Big Cypress National Preserve. Een compromis: de natuur wordt beschermd maar bepaalde historische rechten blijven bestaan. Zo mag er bij voorbeeld nog naar gas worden geboord. En opeens wordt de stilte op de campground van Burns Lake weggeknald door jagers een eindje verder op. De magie van de natuur om ons heen, met alligators in het meer vlak voor ons, wreed verstoord. Dat kan dus zomaar.
De volgende dag vinden we in de preserve een plekje bij Monument Lake. We bezoeken het Visitor Center, lopen over houten vlonders de moerassen in en bewonderen alligators en een enorme diversiteit aan vogels, waarvan we er steeds meer leren kennen. De ibis bijvoorbeeld. Die kom je gewoon in het straatbeeld tegen. Ze foerageren voor je neus in de gemeentelijke plantsoenen, maar hun oorsprong ligt natuurlijk hier in de Everglades.
En wat te denken van de gieren. In Everglades National Park bij de Anhinga Trail krijgen we het advies alle rubber delen van de auto te bedekken. Want daar hebben ze het op voorzien. Er zijn zelfs gratis dekzeilen beschikbaar. Nu bestaat het dak van onze camper dus uit een speciale rubber coating. Geen doen om dat helemaal af te dekken. We lopen de Anhinga Trail en genieten van de exotische omgeving. Vogels, vissen, vlinders, schildpadden, slangen, alligators. Alles twinkeleert, fluit, vliegt en plonst. De alligators liggen lui en vredig te zonnen. Een momentopname. Zo was het paradijs. En gelukkig, als we terug komen bij de camper, geen gieren.
Hiervoor zijn we vanaf Long Pine Camground helemaal naar het uiterste puntje gereden, naar Flamingo Camground, aan de golf van Mexico. De aardige ranger daar accepteert ons met een knipoog als seniors die ook nog American citizen zijn en we krijgen een mooie plek met stroom, en met korting ...$ 15. Minder mooi zijn de muggen. 's Middags rijden we nog met onze fietsen naar het Visitor Center, nadat we ons stijf hebben ingespoten met een bugkiller. Maar de volgende morgen vinden we het welletjes en zeggen vriendelijk goedendag. Op naar de wasserette.
vrijdag 10 februari 2017
Tampa - Fort Meyers
De volgende nacht staan we op een boondockingplek. We hebben ons al eerder aangemeld op de site Boondockers Welcome. Deze site is opgezet door Amerikanen die een camper hebben en elkaar een plek aanbieden op hun terrein. Zo is een wereldwijd netwerk ontstaan. Zelf hebben we ook onze thuislocatie aangeboden. In Punta Gorda zijn wij van harte welkom op het terrein van Linda. We ontmoeten haar zelf niet, maar staan op een mooie plek bij een meerje.
Bij Fort Meyers bezoeken we de eilanden Sanibel en Captiva, waar we lekker langs het strand schooieren, schelpen zoeken en een wandeling maken door het mangrovebos van de Wildlife Refuge. Voldaan strijken we neer langs de baai van Fort Myers en drinken en kopje koffie en een biertje terwijl de pelikanen voor ons in het water duiken en zo hun maaltje bij elkaar scharrelen.
zaterdag 4 februari 2017
Crystal River - Tampa
woensdag 1 februari 2017
Voorthuizen-Crystal River (Florida)
Het is 30 januari 2017. We zitten heerlijk in het zonnetje op Ross Prairie Campground, Dunnellon, Fl. Het is nog maar drie dagen geleden dat we vertrokken met een paar graden boven nul.
Wel een paar intensieve dagen achter de rug met een strakke agenda waarbij alles moet kloppen. Om 8.30 uur op de trein in Barneveld richting Schiphol. Van daar naar Washington DC - ijskoud daar, trouwens - waar we overstappen op een binnenlandse vlucht naar Atlanta. Bij aankomst in Atlanta pikken we de huurauto op en om 3.30 uur liggen we na een reis van 19 uur in ons hotel in bed. Moe, maar voldaan. 's Morgens in Peachtree City halen we de camper op. De camper staat aardig ingebouwd omdat er een paar carts voor staan. Maar na ons telefoontje komt Phil Prebor direct om ze weg te halen. Aardige kerel; hij wil tezijnertijd de camper eventueel van ons overnemen. De motor start direct. De huisaccu blijkt ook geladen en de koelkast doet het. En dat na 8 maanden stilstand. Dit geldt ook voor de generator. Aandachtspunt vorig jaar was een lekkage bij het doucheraam. Toen gerepareerd. Alles is nu kurkdroog! Met camper en auto gaan we terug naar het vliegveld waar we de auto inleveren. Op de rest area 'de-winterizen' en wassen we de camper en we tanken water. Then we hit the road! De eerste nacht slapen we bij Walmart bij Macon. De volgende nacht bij Walmart, Valdosta. En dan nu op Ross Prairie Campground. Vandaag weer een strakblauwe lucht. Temperaturen boven de twintig graden. Vannacht zal het weer koud zijn, maar we hebben verwarming. Morgen op naar de manatees (zeekoeien) in Crystal River. Of misschien niet. Want het strakke van de eerste dagen hoeft niet meer. We zien wel.