Seattle Everett Vancouver Whistler Lillooet(Canada)
Na een heerlijke dag in Seattle is onze volgende stop Everett. Dee Anne en Ashley, dochter en schoonzoon van Lydia Lommers hebben ons uitgenodigd. We kunnen bij hen op het terrein parkeren. Het is de eerste keer dat we elkaar ontmoeten; zij zijn onlangs van de oostkust verhuisd naar de Pacific Coast. We maken kennis en genieten van de gastvrijheid. Internet, wassen, er wordt zelfs voor ons gekookt! We doen de Boeing Tour, indrukwekkend om te zien hoe de Boeing 747, 777 en de Dreamliner gebouwd worden. Onze gids legt van alles uit, we zien de Dreamlifter landen en later weer opstijgen om onderdelen op te halen. Chauvinistisch als de Amerikanen zijn, hebben ze een gezegde: ‘If it’s not a Boeing, I’m not going’.
Daarna verder naar Mount Vernon, naar familie van Binne en Marinus Roorda uit Voorthuizen, Dick en Olga van der Kooij. Zij blijken een paar maanden geleden verhuisd. Ook hier worden we gastvrij ontvangen.
Op naar Vancouver. We parkeren de RV ’s morgens vroeg in Stanley Park en pakken de fietsen. Eerst fietsen we de Sea Wall door het park, een fietspad van zo’n 8 km langs de kust met prachtig uitzicht op Vancouver, de bergen en het water. Na een rustpauze verkennen we de stad, ook op de fiets. Cruiseschepen, watervliegtuigen, ferry’s, plezierjachten; het is een drukte van belang. We rijden daarna via een schitterende route langs de Strait of Georgia door naar Squamish.
Whistler is de volgende stop. We lopen door de wintersportplaats, zien jongelui met mountainbikes de stoeltjesliften ingaan en even later full speed naar beneden komen. We lopen naar de Upper Village, maken een bergwandeling en bekijken de Olympic Plaza. Verder via Pemberton richting Lillooet. Prachtig! Dan gaan we omhoog en we blijven maar stijgen. Dat stond niet op onze kaarten. We doen het rustig aan. Maar ondanks dat krijgen we helaas toch weer problemen met de transmissie. Zelfs zo dat we midden op de weg stil komen te staan en niet meer voor- of achteruit kunnen. Behulpzame Canadezen bellen voor ons een hulpdienst via satelliettelefoon, want mobieltjes hebben hier geen bereik. We regelen het verkeer, worden door een groep mannen achteruit geduwd op een parkeerstrook en na 4 uur verschijnt de takelwagen. Weer moeten we gesleept worden, dit keer gaan we naar Lillooet, het meest noordelijke punt van de reis. Lillooet was in de goldrush na Calgary de grootste plaats ten westen van de Rockies. Vanaf nu is het langzaam afzakken naar San Francisco. Hopelijk zonder steile bergpassen en sleepdiensten. Maar eerst laten we het systeem goed nakijken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten