Koude nachten

Nog steeds een harde wind, maar op Mather Campground vinden we een prachtige plek tussen de bomen en in de luwte. Dan lopen we, tegen het vallen van de avond, richting de Canyon. En daar staan we dan, aan de rand. We zeggen niet “wow”of zo, maar vallen stil, Ontroerd. Dat onze Schepper dit gemaakt heeft! Een moment om nooit te vergeten.

We zitten hier op 2100 meter. En dat is te merken. Het doet je denken aan de wintersport: koude nachten. We hebben verwarming aan boord. Echter, die moet het dan wel doen. Ineens slaat hij af. Wat nu… En dan kom je er achter dat de huisaccu bijna leeg is. Gelukkig hebben we dan een generator die de accu’s weer op kan laden en ja hoor…, de kachel doet het weer. En overdag is het dan weer lekker (met je jas aan) in het zonnetje buiten koffiedrinken met herten op steenworp afstand die onverstoorbaar staan te grazen.

Helicopterview

We treffen het in meerdere opzichten. De zon schijnt en het is niet druk. We pakken de shuttle langs de south rim naar Hermits Rest. In de bus is het gezellig en maak je al gauw een praatje. Dan lopen we een stuk over de rim trail. We genieten van de panorama’s en de stilte, want we lopen grotendeels alleen. Vervolgens brengen we een bezoek aan het restaurant, niet om te eten maar om te internetten. Onderweg hebben we vaak geen verbinding, dus nemen we nu de gelegenheid te baat weer eens onze e-mail en ons blog bij te werken.