Sin City, Death Valley, Bad Water, Devils Golf Course

Van Grand Canyon rijden we via Kingman richting Las Vegas. Nadat we de grens tussen Nevada en Californië zijn gepasseerd - opnieuw vragen we ons af hoe laat het is omdat we weer met een andere tijzone te maken hebben - passeren we de nieuwe brug over de Colorado River met zicht op de Hooverdam. Voor we de dam zelf oprijden moeten we stoppen bij een check point en wordt onze camper gecontroleerd op explosieven. Vanaf het parkeerterrein hebben we een prachtig uitzicht op deze historische dam die belangrijk is niet alleen voor het naburige Las Vegas, maar ook voor de staten Arizona, Nevada en Californië. De dam is een levensader (vandaar de controle) en zorgt voor twee dingen: elektriciteit en water. In Las Vegas zoeken we de Walmart op. Daar blijkt volgens de bordjes dat we er ‘s nachts niet mogen staan. Arie maakt een praatje met de security officer die continu op het parkeerterrein rond rijdt, en die zegt ons niet weg te zullen sturen. We blijven er dus staan. Met gratis nachtelijke bewaking.

De fonteinen van Bellagio

Het eerste wat we volgende morgen doen is de Strip afrijden. We komen uit bij Excalibur, een megalomaan themahotel waar ze een soort Eftelingsfeer willen oproepen. Wel zo aardig dat we op een van hun vele parkeerterreinen onze camper kunnen parkeren. We slenteren naar binnen. Enorme zalen met gok- en speelautomaten (eenarmige bandieten) waar massa’s mensen gebiologeerd naar rijen figuurtjes zitten te staren. We hebben geen geld uit die automaten zien komen…. We lopen de Strip af en nemen een kijkje in een paar hotels alias casino’s. Hele delen van New York, Parijs, Rome en Venetië zijn tot in detail nagebouwd. Een samenvatting van onze indrukken: groots, prachtig (de show met de fonteinen van Bellagio is zeer de moeite waard en nog gratis ook), maar ook kitscherig. Een lang niet altijd onschuldig pretpark voor volwassen waar miljarden in omgaan. Waar zou de bijnaam Sin City toch vandaan komen? Na één dag hebben we genoeg van Las Vegas. Geef ons maar de natuur.

Zoutvlakten in Death Valley

We gaan van “Vegas” naar Death Valley, waar we Bad Water en Devils Golf Course bezoeken. De naam Death Valley roept een beeld op van een kale woestenij. Het is inderdaad een van de heetste plekken van het noordelijk halfrond, waar slechts 5 cm regen per jaar valt. In de zomer mag je er met een gehuurde camper niet eens komen. Op de zoutvlakten van Bad Water, met de besneeuwde bergtoppen lijkt het of je op Antarctica bent. Bizar, maar schitterend. En toch, Death Valley is prachtig. Nu, in het vroege voorjaar bloeien er zelfs bloemen en zijn de temperaturen nog te doen. De wind niet, ‘s avonds complete woestijnstormen en we zitten dan ook in onze camper heen en weer te schudden.

Devils Golf Course

Of je gaat naar Devils Golf Course. De Amerikanen spelen zelf het liefst hun golfpartijtjes op groene biljartlakens. Echter, dit enorme landschap met z’n grillige figuren gevormd door zoutkristallen doet nou niet direct denken aan een golfterrein. Ook kun je een wandeling maken door Golden Valley met z’n felgekleurde gesteenten.
We vermaken ons prima. Na een dag vol indrukken zitten we moe maar voldaan in ons huis op wielen. Heerlijk, een boek, een spelletje, de Matthëus Passion op de achtergrond.