Van Mesquite terug naar Zion National Park

Mijn hardlooproute, geen straf

De Virgin River, niet altijd maagdelijk

We rijden naar St. George. Daar is een outlet center met diverse winkels waar we eens lekker rond neuzen. Arie scoort een paar nieuwe hardloopschoenen, niet in het outlet center trouwens, en wijdt die ‘s avonds in, als we op de camping aan de rand van Zion National Park staan. Maar voor hij dat doet laten we ons eerst met de shuttlebus door het prachtige park vervoeren en doen de River Walk langs de Virgin River tot de plaats waar het pad ophoudt.  ’s Zomers, als het water niet te hoog staat, kun je een trail door de Narrows doen, waarbij je door de rivier moet waden. De rotsen komen op een gegeven moment zo dicht bij elkaar dat je beide rotswanden tegelijkertijd aan kan raken. Nu staat het water zo hoog, dat de trail gesloten is.
Waar je de Grand Canyon van bovenaf vanaf de rand bekijkt, kijk je in Zion Canyon vanaf de dalbodem omhoog naar de toppen.

Uitleg van een ranger

We schrijven ons in voor een ‘ride with the ranger’ voor de volgende ochtend om 9 uur. We blijven drie nachten op Zion Campground staan, tot maandagmorgen. Dat voelt heel luxe. We zijn aangesloten op stroom en water en hebben internet. Dus kunnen we lekker (lang) douchen en o.a iets van de bruiloft in Engeland zien.
We zijn inmiddels in de staat Utah waar veel mormonen wonen. Church of Jesus Christ of Latter-day Saints (soms afgekort tot LDS) is de officiële benaming. Een aantal heeft zich in de 19e eeuw in de canyon gevestigd en deze de naam Zion Canyon gegeven.

Uitzicht vanaf een trail

De ranger vertelt ons op enthousiaste wijze over het leven in de canyon, de geologische processen en de invloed van de mens en dier op het ecologisch systeem.
Ingrid doet wat huishoudelijke klussen en Arie heeft wat reparatieklusjes op zijn lijstje staan; een palletje van een laatje, een slotje van een kastje en een kapje van de afzuigkap (ja, die hebben we ook aan boord). Als alles weer geregeld is gaat Arie voor de tweede keer zijn schoenen uitproberen en Ingrid gaat van het zonnetje genieten en wat lezen.
We nemen nog een keer de shuttlebus, maar deze keer nemen we de fietsen mee op een rek voorop de bus, want we willen de weg door de Canyon fietsen en een paar trails lopen. We beginnen bij het eindpunt en fietsen naar het begin van de trail naar Weeping Rock. Vanaf daar lopen we naar de rots, die op dit moment tranen met tuiten huilt. De druppels weerkaatsen trouwens prachtig in de zonneschijn. Of ze ‘s zomers ook zo veel verdriet heeft weet ik niet.
Daarna verder naar Grotto, waar we lunchen en een leuk gesprekje hebben met een Nederlands echtpaar uit Maarssen (Arie eet ondertussen gedachteloos de helft van Ingrids lunch op…) We lopen de trail naar de Emerald Pools en rijden daarna door naar de camping. Het is vandaag een stuk warmer dan we op internet zagen. Als we thuis komen kunnen we nog lekker in het zonnetje zitten.