vrijdag 29 april 2016

Clarksville - Little Rock

Clarksville – Little Rock

Het is een stralende dag. We zijn in het Willow Beach Park, in de schaduw van de bomen, met uitzicht op het meer en met de fluitende vogels om ons heen, te genieten van het uitzicht. De US Army Corps of Engineers die dit park beheert, gunt ons een prachtige plek met stroom en water voor slechts 19 dollar. Vanmorgen waren we in Little Rock, de hoofdstad van Arkansas en we proefden daar een gemoedelijke sfeer. Er is plenty parkeerruimte voor de Clinton School of Public Service – de roots van Bill liggen in deze staat en dat willen ze graag weten, maar een Billgrimage gaat ons te ver. Aan de overkant van de weg stappen we voor een rondrit op het historische trammetje. Nadat we de ritprijs zegge 50 cent per persoon betaald hebben biedt de bestuurder, Nelson Romero, spontaan aan een foto van ons te maken. De rit is leuk en informatief. Little Rock is met zijn universiteit liberaler dan de rest van Arkansas en men respecteert de verschillende opvattingen. Dat was anders in 1957 toen de gouverneur de inzet van staatstroepen niet schuwde om negen zwarte studenten de toegang tot Little Rock Central High School onmogelijk te maken. Uiteindelijk werden zij toegelaten nadat president Eisenhower federale troepen had ingezet. Nu zien we bijna alleen maar zwarte leerlingen op de gazons voor de school. De tuinman die we spreken, Clay Broadway, vertelt dat deze periode traumatisch was: de Civil Rights waren niet vanzelfsprekend; hij was toen twee maar zijn ouders vertelden hem dat zij toen op allerlei plekken niet mochten, overgeleverd aan de willekeur van de plaatselijke autoriteiten.

Deze prachtige dag staat in schril contrast met gisternacht toen we in Clarksville waren. Rond twee uur worden we ruw gewekt omdat de ‘severe thunderstorms’ ons toch bereikt blijken te hebben. We staan te schudden op onze wielen en de regen komt met bakken over ons heen. We kunnen niet meer op tijd het dakraam van de wc dichtdoen en het wordt compleet weggeblazen. Met kunst en vliegwerk weten we het binnenkomende water naar de wc-pot te leiden, we zoeken bescherming tussen twee kolossale trucks en overleven het.

De volgende morgen is het droog en we vinden een camperbedrijf dat een nieuw bovenraam op voorraad heeft. We worden zeer klantvriendelijk direct geholpen. Als we zeggen dat we op zoek zijn naar extra bescherming voor de dakramen, zeker ook als we de camper gaan stallen, laat hij ons ‘domes’ zien. Die worden over je dakramen heen bevestigd. Een extra bescherming tegen bijv. hagel, maar je kan je dakramen zelfs tijdens het rijden gewoon open houden, natuurlijke ‘airco’. Hij blijkt er precies drie op voorraad te hebben en we laten ze ook direct bevestigen. Voor ons geen wegwaaiende dakramen meer.

En ja, na een stralende dag begint het de volgende morgen vroeg weer te onweren en opnieuw komt de regen met bakken uit de hemel. Dit houdt uren aan. Wegen en velden staan blank. Voor we vertrekken uit het park, moeten we dumpen en water innemen en dat betekent doorweekte kleren (bij Arie dan). Ingrid staat haar mannetje door koelbloedig de camper richting de volgende Walmart te rijden, 20 mijl verderop, door een gordijn van regen. Hier hebben we weer internet, kijken we wat het weer de komende dagen gaat doen en kunnen we onze plannen daarop afstemmen. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten