Brian en Leslie
Vandaag vertrekken we uit San Diego. Na het opstaan ontbijten we en drinken koffie. Omdat we bij de kerk staan hebben we water bij de hand, dus dat is makkelijk bijtanken. Een laatste check van het oliepeil nemen we afscheid van Brian en Leslie. We moeten opnieuw beloven terug te komen. Brian - verwoed motorliefhebber, zelf een motor gebouwd waar Harley Davidson niet aan kan tippen - zal dan voor Arie een crossmotor klaar hebben staan om de woestijn in te trekken.
We rijden naar het oosten door de woestijn. Allerminst een saai landschap. Dit plaatje spreekt voor zich. Wat minder is, onderweg verliezen we een wieldop van een achterwiel. Nou ja, kan gebeuren. Dat wordt dus op zoek naar een nieuwe of een tweedehands bij een junkyard. Voor de lunch stoppen we bij een casino midden in de woestijn. Ruimte zat op het immense parkeerterrein. Ons brood is op, maar gelukkig hebben we nog een pizza. We zetten de generator aan en bakken hem in de combimagnetron. Smaakt prima. In de buurt van de eindbestemming van de dag, El Centro, zien we groene velden midden in het geel van de woestijn. Hier moet water zijn! Inderdaad, de boeren in de omgeving van El Centro en de volgende stad Yuma pompen via een ingenieus kanalenstelsel gigantische hoeveelheden water van de Colorado naar dit gebied.
De Westenbroeks
In El Centro zoeken we Walmart op. We maken daar op de parkeerplaats kennis met de familie Westenbroek uit Holland. Nee, geen Nederlanders, maar voluit Amerikanen uit Holland Michigan. Maar natuurlijk wel met Nederlandse voorouders. Warren knoopt met ons een praatje aan n.a.v. de creatieve sticker die David Carlson op de camper heeft geplakt: Jesus Lead The Way. Dat is ook wat Warren, zijn vrouw Carol en hun dochter Breanne ervaren. Het gezin is bezig met een rondreis door Amerika. Hun vaste woning hebben zij, in ieder geval voorlopig, verwisseld voor een prachtige ruime camper. We drinken met elkaar koffie en wisselen heel wat uit.We komen bij de Imperial Sand Dunes. Het is een geliefde bezigheid om daar met buggies rond te scheuren. Wij zijn onder de indruk van de geweldige zandduinen die zich tegen de strakblauwe lucht aftekenen.
Voor we Yuma binnenrijden nemen we de afslag naar het zuiden naar het plaatsje Algodones, net over de Mexicaanse grens. We parkeren de RV aan de Amerikaanse kant en lopen de grens over. Het straatbeeld: een grote uitstalling van marktwaren en een woud van borden waarop tandartsen en apothekers hun diensten aanprijzen. Jaarlijks laten hier duizenden Amerikanen die in het zuiden van Amerika overwinteren, de snowbirds, hun gebit reviseren omdat het hier veel voordeliger is. Richting Mexico ben je zo de grens over. Terug naar Amerika is andere koek. Een enorme rij waar iedereen lijdzaam wacht tot hij aan de beurt is om gecontroleerd te worden door de douanebeambten.
In Yuma weer naar het parkeerterrein van de Walmart. Om tien uur wordt er op de deur geklopt. Of we zo vriendelijk willen zijn naar het parkeerterrein ernaast te verhuizen. Het schijnt met het beleid van de city te maken hebben. Daar blijken nog andere campers te staan. De volgende morgen regent het. Dat kan hier dus ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten