Via Zion naar Mesquite

Zion National Park

Midden op de rijbaan

We verlaten Page en rijden richting Zion National Park. Volgens Ingrid is het niet druk op de weg. Arie vindt dat de understatement van het jaar. Er is geen auto te zien. De tocht gaat wederom door mooie natuur. Eenmaal bij Zion aangekomen laten we onze jaarpas zien. We moeten $15 betalen omdat we met een oversized vehicle rijden. We krijgen een betalingsbewijs en moeten ons voor de tweede tunnel melden bij de ranger. Die zal dan het verkeer stil leggen zodat wij de hele tunnel voor ons zelf hebben en gewoon midden op de rijbaan kunnen rijden. Het eerste deel van Zion is zo mooi. Wat een paradijs; schitterende kleuren en vormen. Pure harmonie. We stappen steeds uit en blijven foto‘s maken.
Bij de tunnel aangekomen, blijkt de speciale regeling geen overbodige luxe; de tunnel is echt laag.  Aan de andere kant gaan we via een aantal haarspeldbochten naar beneden en bereiken de bodem van de Canyon. We bekijken de twee campings in het park. De ene is vol, de andere heeft nog één plek. Deze plek, zo wordt ons eerlijk verteld, is vrijgekomen omdat de mensen die er stonden eerder weg zijn gegaan. Ze hadden overlast van rupsen. Nou, daar hebben wij ook geen zin in. En even later bij het Visitor Center zien we ze overal. Op de deuren bij de ingang, op de grond, in de bomen. Het is echt een plaag. We besluiten door te rijden omdat we op weg zijn naar Mesquite, een plaatsje waar een achternicht van Arie woont. We hebben afgesproken Nel en Geert te bezoeken. Over een paar dagen komen we weer terug in Zion.

Nell and Gerry

Nel en Geert Bakels zijn zo’n veertig jaar geleden geëmigreerd naar Amerika, naar Salt Lake City. Arie is een keer bij hen op bezoek geweest, in 1975. Toen hadden ze drie dochters. Daarna zijn er nog een dochter en een zoon bijgekomen. De kinderen wonen verspreid over heel Amerika. Ze hebben inmiddels kleinkinderen en zelfs achterkleinkinderen.
We worden onthaald op koffie en heerlijke chocoladetaart. Er valt heel wat bij te praten. Sinds een jaar of tien wonen Nel en Geert in Mesquite, een plaatsje midden in de woestijn.

Waterpartijen in de woestijn

Het is verbazingwekkend hoe men er in is geslaagd van woestijn zo’n weldadig aandoend woonoord te maken. Geert vertelt dat men het afvalwater hergebruikt voor het besproeien van het gras van de golfbanen en dat het water van de aangelegde watervallen bovendien een gesloten systeem vormt. Drie kenmerken van Mesquite: overvloedige zon, ouderenresorts met golfbanen en casino’s. Kerk en casino blijken hier goed samen te kunnen gaan. In casino’s kun je heerlijk eten en op de parkeerplaats kun je rustig overnachten in je camper, wat wij ook gedaan hebben.